Olanda Roma
ELFDE ETAPPE, ZWITSERLAND
vrijdag 14 mei 2010
Ik ben vandaag begonnen met eerst maar eens stevig uit te rusten, want ik hoefde pas op mijn volgende logeeradres, hotel Cascada, te zijn rond de namiddag. Misschien heb je het berichtje van 14 april gelezen. De hotelmanager heeft me al tweemaal opgebeld en ik verwachtte een aardige ontvangst. Om kwart voor zes werd ik ook uiterst hartelijk begroet in uitstekend Nederlands, door manager Pierre Droz. Ik bracht snel mijn spullen naar kamer 
408 en bedacht dat het nu eindelijk eens tijd werd voor iets educatiefs. He nee he! Jazeker, ik blijf niet aan de gang met flauwekul, effe doorbijten dus. We beginnen meteen met enkele stichtende uitspraken: Christus sprak tot zijn discipelen: ‘Als je geen fiets hebt, moet je maar tippelen’. Paulus schreef aan de Filippenzen: ‘Kop over het stuur en dan maar sjenzen’. Dat laatste heb ik namelijk vandaag van harte gedaan. Vanaf Wikon ging het richting Sursee vrijwel alleen nog maar omlaag en daarna was het naar Luzern helemaal een makkie.
Het ontbijt was sober en wat opviel was dat kaas en worst ontbraken. Ik ben een kaaskop en worst vind ik als tafelversiering ook een aardig gezicht. In Italië pleegt
men echter te ontbijten met een paar koekjes of stukjes cake. De baas van het hotel die de hele dag in zijn kokspakkie rondliep, leek sprekend op de kok uit ‘Saltbattle’. Echt vriendelijk was hij ook niet.
Mijn armen en handen hebben helaas de vervelende gewoonte aangenomen om vaker te gaan slapen dan me lief is. Dit komt door grote inspanningen tijdens het fietsen en het wordt steeds erger. Vooral ‘s nachts heb ik er last van. Vandaag maar eens op zoek gaan naar vitamine B12, op het internet aanbevolen tegen deze kwaal. Mangaan en zink schijnen ook te helpen, maar hiervoor moet ik eerst terug naar de kleibakkerij op het Isala waar beide ingrediënten ruimschoots voorradig zijn. Ben benieuwd of deze ruimte al enigszins opgeruimd is, want het was echt mijn hokje en dan weet je het wel.
Het is weer volkomen bewolkt buiten en ik heb alle tijd. Ik ga dus nog maar even lekker lui op bed liggen in de wetenschap dat er intussen op school weer hard gewerkt wordt. Jullie hebben, god betere het, vandaag toch niet weer een vrije dag?
Alphornconcert
Kaasmakerij
Dierenpark Emmen
De onderstaande ‘Spycher’ staat op luttele meters van mijn laatste hotel en is een erfenis die aan Wikon werd nagelaten door Rudolf Lanz in 2000. Dit soort feitjes draagt bij tot de algemene ontwikkeling van mijn geduldige lezers.
De ooievaar ernaast werd waarschijnlijk aangetrokken door zijn stalen bijna evenbeeld.
In Sursee sprak ik een mijnheer aan die reed op een Koga. Hij bleek Zwitser te zijn, maar twee van zijn reisgenoten, die op een Zwitserse fiets reden, kwamen uit Nederland. Ireen en Gerard Zandvliet uit Rosmalen, bedankt voor jullie vriendelijke woorden in mijn reisboek.
Ik vervolgde mijn weg en een eindje verderop leek het me handig om mijn banden eens op te (laten) pompen. Alweer een zeer vriendelijk Zwitsers gebaar dat prompt werd uitgevoerd.
Voor ik het wist, was ik een uurtje later Emmen voorbij. Van daaruit wilde ik graag een ansichtkaart sturen met mooie opnamen uit het bekende dierenpark, maar dat moet nu dan maar in filmvorm, want ik was al in Luzern, terwijl ik dacht Emmen bereikt te hebben.
Er was een enorme variatie in dieren. De herrie op de achtergrond wordt veroorzaakt door de krachtcentrale in de snelstromende rivier enkele meters achter mij. Het beeld waarvan rechts een foto, heet ‘Domme Hans’ naar het bekende sprookje van Hans die de wereld introk om wijzer te worden. Enigszins te vergelijken met slimme Jan, maar die heeft niet zo’n ongelooflijk stupide uitdrukking op zijn gezicht als het beeld, al zeg ik het zelf.
Waarom reageert er bijna niemand op mijn blog? Ik heb meer dan 1200 bezoekers en nog geen twintig reacties? Als jullie sterke verhalen willen blijven lezen, moet je wel af en toe iets terugschrijven! Dat inspireert mij om door te blijven gaan met schrijven. Dat fietsen lukt overigens wel.
FRIDAY, MAY 14, 2010 - 11:28 PM
Hier dan een berichtje uit het niet zonnige Nederland,
Zo te zien maak je de nodige dingen al wel mee, dat slapende hand verhaal zal wel snel overgaan als je in Italië bent, daar schijnt de zon vollop en krijgen handen en voeten niet eens de kans om in slaap te vallen.
Geniet van het prachtige weer daar, hopelijk laten ze je toch nog toe tot het colosseum.
Nog een goede reis!!
SATURDAY, MAY 15, 2010 - 12:52 AM
TIJNIE
Omdat u het zo subtiel vraagt... :)
Dat uw verhalen fascinerend zijn om te lezen blijkt wel uit het aantal bezoekers! Wat u allemaal meemaakt zeg, ongelooflijk wat een ervaringen!
Jammer dat niemand anders zich aan de prijsvraag durft te wagen...een gemiste kans, zal ik maar zeggen.
Op dit moment is de zon even sterker dan de wolken en is meteen lekker warm. Ik denk dat die zon steeds meer op dezelfde route zal zijn als u, dat hoop ik tenminste.
Overigens heb ik gemerkt dat (volgens mij!) wanneer je op het weblog teruggaat om vervolgens het verslag van een andere dag te lezen, je voor twee telt (en ga zo maar door). Dus of het aantal helemaal reëel is vraag ik me af, maar er zijn ongetwijfeld veel mensen die uw avonturen volgen.
Fiets-ze!
SATURDAY, MAY 15, 2010 - 08:51 AM
CHRISTINE
LIEFIE, iedereen is zo bezig om alle indrukken die je opdoet
mee te verwerken dat men vergeet dat men kan reageren.
Dus gewoon lekker doorgaan en genieten. dikke kus
SATURDAY, MAY 15, 2010 - 12:22 PM
JACQUELINE
Hallo Jan,
Leuk om je verhalen te lezen. Genieten en afzien. Zolang genieten en afzien nog in evenwicht zijn, dan gaat het denk ik wel goed met je. Als je toch echt de Saltbattle kok treft, dan heb ik wel met je te doen. Ik herkende de foto meteen. Jammer dat je op de foto zijn smerige short niet kunt zien. Zet hem op in Italie. Hopelijk heb je beter weer dan de afgelopen dagen !
Jacqueline
SATURDAY, MAY 15, 2010 - 04:28 PM
DORUS
Hallo Jan,
Zo te lezen hebben de twee dames die ik je per mail heb toegestuurd je wel behoed voor allerlei narigheid.
Doe't heanig an!
Dorus uut Zillewold
SATURDAY, MAY 15, 2010 - 05:33 PM
Een schamele 46 kilometers waren de oogst van vandaag, maar het schitterende hotel Cascada, voorheen -en daarmee bedoel ik in het jaar 1928- Johanniterhof geheten, wachtte.
Even iets over de andere filmpjes boven:
Mijn eerste culturele belevenis van vandaag betreft een Alphornconcert, door Marianne Roos uit Schenkon en dat werd speciaal uitgevoerd voor één toehoorder. De kunstenares speelt pas een half jaar, maar vertolkte zeer leidenschaftlich het volgende nummer: ‘Uf die Bänklialp’. Het eerste deel wordt ‘breit’ gespeeld, de volgende maten ‘lüptig’, daarna een ‘feierlich’ deel en ze besluit met -en dat is goed te horen- een ‘zügige’ passage. De kenners onder ons weten waar ik het over heb. Overigens vond het concert plaats onder de snelweg in de buurt van Zofingen.
Enkele kilometers verder kwam ik voorbij een biologische kaasmakerij en kreeg ik een lesje in hoe uiterst geurige kaas moet worden bereid. Uit alles blijkt dat wanneer je mensen met respect behandelt en hen netjes iets vraagt, je vrijwel nooit nee als antwoord krijgt. Sjonge jonge, wat is-ie weer belerend vandaag.
