Een gipsmasker 1998

Van de allerdappersten van V5 heb ik een aantal malen een zgn. dodenmasker gemaakt. Schrik niet, ze zijn allemaal nog springlevend, tenminste... dat hoop ik toch.

Alleen als je totaal niet claustrofobisch was, kon je deze behandeling ondergaan. Eerst werd je gezicht ingevet met vaseline, waarbij op oogleden, wimpers en wenkbrauwen een extra dikke laag werd aangebracht. De neusgaten werden afgedicht met propjes watten. Om te voorkomen dat het gips naar beneden zou glijden en in de haren terecht zou komen, werden die met een laagje plastic folie of een badmuts afgedekt. Het voorste deel van het hoofd stak door een kartonnen kraag die aan de onderzijde een laagje tochtband bevatte om de scherpe rand te verzachten. De gips werd lauwwarm aangebracht en de patiënt moest ongeveer tien minuten stilliggen. Adem halen ging door een buisje maar soms ook door rietjes in de neus. Bij het hard worden, geeft gips veel warmte af, dus moest je wel min of meer een held zijn om dit te ondergaan. Tijdens de operatie was er contact doordat de leerling op een stuk karton af en toe antwoorden schreef op vragen. We deden dit soort activiteiten uitsluitend in een zeer serieuze omgeving, waarbij een groepje klasgenoten hand- en spandiensten verrichtte. Heel spannend! Hieronder wordt Nathalie ingepakt door Iris, Marloes en vele anderen.

gemaakt op een fruitcomputerhttp://www.joepmac.nl